Με εγγλέζικο για σαργούς

Με τους νοτιάδες τον τελευταίο καιρό και τις θερμοκρασίες σε υψηλά επίπεδα, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές για ψάρεμα αφού οι παραλίες είναι γεμάτες απο λουόμενους μέχρι αργά το βράδυ αλλά και τα λιμάνια απο κόσμο που είτε κάνει βόλτα είτε ψαρεύει.
Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται να προσαρμοζόμαστε προκειμένου τα ψαρέματά μας να έχουν επιτυχία, και η επιτυχία που μπορεί να βρίσκεται? μα στα ΒΡΑΧΙΑ ΦΥΣΙΚΑ.....

Αφού έπεσαν τα γνωστά τηλέφωνα για το μέρος και την ώρα, κάτα τις 7 το απογευματάκι βρεθήκαμε σε μια βραχώδη περιοχή με τον φίλο Γιάννη όπου είχαμε κάποιες επιτυχίες σε προηγούμενα ψαρέματα.
Το σημείο αποτελούνταν απο βράχια τόσο έξω όσο και μέσα καθώς και από βάθια νερά που ξεκινούσαν απο τα 8 - 9 μέτρα. Ο καιρός ήταν ο ιδανικός για το είδος ψαρέματος που θέλαμε να κάνουμε, αφού το ελαφρύ νοτιαδάκι κατσάρωνε τα νερά και προκαλούσε έντονη αφρουδιά στο σημείο που θα έπεφταν οι φελλοί μας. Για δόλωμα είχαμε μπικατίνι, το οποίο θα χρησιμοποιούσαμε και στο μαλάγρωμα.

Τα καλάμια στήθηκαν στις βάσεις τους με τον Γιάννη να ψαρεύει σχετικά ψηλά και εγώ χαμηλότερα. Χρησιμοποιήσαμε φελλούς 4+2 παρόλο το βάθος μιας και δεν θέλαμε να βυθίζεται το μπικατίνι πολύ γρήγορα. Είναι γνωστό ότι στα ίδια μέρη που ψαρεύμε σαργούς έχουμε πολλές πιθανότητες να πετύχουμε και μελανούρια τα οποία κυκλοφορούν συνήθως στα ανώτερα στρώματα του νερού.

Μαζί με τους σαργούς μπορούμε να πάρουμε και μελανούρια

Τσιμπιές έπαιρνα μόνο εγώ στην αρχή γεγονός που σημαίνει ότι τα ψάρια ήταν ακομά χαμηλά και έπρεπε με το συνεχές μαλάγρωμα να τα σηκώσουμε ψηλότερα. Πραγματικά μέσα σε λίγη ώρα οι τσιμπιές αυξηθήκανε και για τους δύο σε σημείο που κρατάγαμε το καλάμι μόνιμα στο χέρι σαν να ψαρεύαμε απίκο.
Σαργουδάκια και σπαράκια έβγαιναν το ένα πίσω απο το άλλο και έμπαιναν στον κιούρτο με σκοπό να απελευθερωθούν στο τέλος, όσπου ο πρώτος καλός σαργός μου έκανε την τιμή με μπολικα κεφάλια και φρένα...μέχρι να μπει στην απόχη.

Τα ψάρια έτρωγαν με όρεξη και εμείς απολαμβάναμε τα γνωστά απότομα τραβήγματα των συγκεκριμένων ψαριών. Ενδιάμεσα παίρναμε και καλά κομμάτια, όπου όλα έμπαιναν στον κιούρτο με τα υπόλοιπα για το ξεκαθάρισμα αργότερα.
Δυστυχώς λόγο υποχρεώσεων την επομένη μέρα δεν μπορούσαμε να κάτσουμε παρα μόνο λίγες ώρες οπότε και αποφασίσαμε να αρχίσουμε να μαζεύουμε.
Στο τέλος απελευθερώσαμε τα περισσότερα ψάρια εκτός απο κάποια κρατήσιμα και κάποια μικρότερα που δεν καταφέραν να επιζήσουν.

Τέτοιου είδους εξορμήσεις δεν πρέπει να απουσιάζουν απο όσους ασχολούνται με την εγγλέζικη τεχνική μιας και αποτελούν μια καλή εναλλακτική σε δύσκολες ψαρευτικές περιόδους με καλά αποτελέσματα.



Του Γιάννη Καποδίστρια