Κυνηγοί με την τεχνική του Spinning

Πάνε 20 χρόνια περίπου από τότε που ψάρευα τους κυνηγούς με τον μοναδικό ίσως τρόπο ψαρέματος τους από την ακτή εκείνη την εποχή, ο οποίος δεν ήταν άλλος από ένα σετ casting, ένα buldo και ένα παράμαλλο με μονάγκιστρο δολωμένο με σαρδέλλα.
Δεν μπορώ να πω, ψάρια με αυτόν τον τρόπο πήρα πολλά και έζησα μεγάλες συγκινήσεις ειδικά με τα μεγάλα του είδους και αναφέρομαι σε ψάρια των τεσσάρων κιλών και πάνω. Τα χρόνια όμως πέρναγαν και τα ψάρια χρόνο με τον χρόνο  πονήρευαν… πλέον έτρωγαν μόνο σε ζωντανό αλλά ακόμα και τότε ήταν καχύποπτα. Κάθε χρόνο και λιγότερα μέχρι που εφτασα στο σημείο να μην πέρνω ούτε ένα ψάρι την σεζόν.

Ψάρια το 2001 σε ψάρεμα με τον αδερφό μου

 Ήταν  το 2010 όπου είχα αρχίσει να μπαίνω στον κόσμο του spinning και χρόνο με τον χρόνο οι επιτυχίες μου αυξάνονταν.  Κατά ένα περίεργο λόγο όμως δεν είχε τύχει να αναζητήσω αυτα τα ψάρια μέχρι σχετικά πρόσφατα, μιας και με είχαν κερδίσει άλλα είδη ψαριών όπως οι λούτσοι και τα λαυράκια. Ήταν να μην γίνει όμως η αρχή.....

Λίγα λόγια για το ψάρι

Ο κυνηγός (Dolphin Fish ή αλλιώς Mahi-Mahi όπως ονομάζεται στο εξωτερικό) ανήκει στα μεταναστευτικά είδη ψαριών και τον συναντάμε στις ακτογραμμές της χώρας μας σε μεγάλα κοπάδια από τα τέλη Αυγούστου μέχρι και αρχές Δεκέμβρη. Όταν πρωτοσυναντάμε αυτα τα ψάρια σπάνια θα ξεπερνάνε το μισό κιλό αλλά ο κυνηγός είναι ένα ψάρι που πέρνει γρήγορα βάρος οπότε από τέλη Οκτωβρίου και μετά τα ψάρια είναι πιο μεμονομένα αλλά μεγάλα σε μέγεθος. Είναι ψάρια ιδιαίτερα επιθετικά απέναντι στη λεία τους και αρκετά διεκδικητικά. Έχουν φανταστικά χρώματα, πολύ δύναμη και  τέλος αν μαγειρευτούν σωστά είναι πεντανόστιμοι.

Τόποι και ώρες

Τους κυνηγούς θα τους αναζητήσουμε σε όλα τα πιθανά μέρη όπως στα λιμάνια, σε ήσυχες από άποψη λουόμενων παραλίες και σε βραχώδης ακτογραμμές. Προσωπικά προτιμώ να τους αναζητώ σε βράχια με βαθιά κοφτά νερά διότι  μπορώ να αναμετρηθώ μαζί τους  χωρίς τον φόβο κάποιου μπερδέματος αλλά και δίνοντάς τους παράλληλα όσο νήμα χρειάζεται κατα τη διάρκεια της μάχης προκειμένου να κουραστούν.

Στους κάβους για σιγουριά

 Όσον αφορά τις ώρες που επιλέγω ειναι  οι πρώτες πρωινές μέχρι τις 10:00 καθώς και στο σούρουπο, χωρίς όμως να αποκλείω και τις μεσημεριανές. Αυτό εξαρτάται απο τον εκάστοτε τόπο οπου θα τους αναζητήσω μιας και απο μέρος σε μέρος  αυτό μπορεί να ποικίλει.

Ο ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Τα καλάμια που χρησιμοποιώ όταν πάω για κυνηγούς είναι ένα καλάμι για Light Spinning με c.w τα 5-25 γραμμάρια και  ένα για Medium με c.w τα 10-40 γραμμάρια. Βέβαια σχεδόν πάντα καταλήγω  να χρησιμοποιώ το ελαφρύ καλάμι μιας και πιο ξεκούραστο είναι αλλά  και η μάχη με το ψάρι πιο διασκεδαστική. Από μηχανισμό ένας  2500 γεμισμένος με καλής ποιότητας νήμα διαμέτρου PE  1.2 μου είναι αρκετός και τέλος ενα παράμαλλο του ενός μέτρου fluorocarbon διαμέτρου 0.33 - 0.40 mm είναι  το  ιδανικό. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μικρότερες  διαμέτρους απλά στα συγκεκριμένα μέρη υπάρχει το ενδεχόμενο να πάρουμε και άλλα ψάρια όπως καρβούνια και μανάλια 

Στους κάβους μπορούν να μας επισκεφθούν και καρβούνια

Ακόμη, ο  κυνηγός έχει πολλά μικρά δοντάκια τα οποία δεν φθείρουν το παράμαλλο τόσο εύκολα αλλά δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε μιας και λίγο πριν το απόχιασμα ένα ψάρι υπάρχει περίπτωση να τα δώσει όλα σαν τελευταία προσπάθεια απελευθέρωσης και εκεί είναι που τα παράμαλλα "πονάνε"
 

Τα πολλα μικρά δοντάκια μπορούν να κάνουν ζημιά

Τεχνητά και τρόποι ανάκτησης

Ώρα να πάμε και στο ωραιότερο σημείο του ψαρέματος το οποίο δεν είναι άλλο από τα τεχνητά που θα χρησιμοποιήσουμε και τους τρόπους ανάκτησης. Προσωπικά τους περισσότερους κυνηγούς τους έχω πάρει με τεχνητά επιφανείας και πλανάκια μέχρι 30 γραμμάρια. Όσον αφορά τα τεχνητά επιφανείας , τα Popper και  τα τύπου Walk The Dog μου έχουν αποδώσει τα μέγιστα. Τα χρώματα των τεχνητών αυτών δεν θα πρέπει να σας απασχολούν ιδιαίτερα μιας και βαράνε τόσο σε φυσικούς όσο και σε μή φυσικούς χρωματισμούς όπως το ροζ, το πορτοκαλί κλπ. Ο θόρυβος στην επιφάνεια της θάλασσας είναι αυτο που πραγματικά τους τρελαίνει με το χρώμα να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Βέβαια υπήρξαν και κάποιες στιγμές όπου τα  συγκεκριμένα ψάρια έδειχναν μεγαλύτερη προτίμηση σε τεχνητά με παρδαλά χρώματα ακόμα και με ήρεμες καιρικές συνθήκες. Οπότε όσοι αφήνατε τα παρδαλά Surface τεχνητά σας μόνο για τιε πιο «σκοτεινές» από άποψη ώρας εξορμήσεις σας, από εδώ και πέρα δοκιμάστε τα και στα ηλιόλουστα ψαρέματα σας και θα εκπλαγείτε. Το ίδιο ισχύει και για τα πλανάκια όσον αφορά τα χρώματα. Μπορείτε όμως να προσθέσετε και extra χταποδάκια με έντονα χρώματα στα assist για ακόμα καλύτερη παρουσίαση στα μάτια των ψαρίων.  

Πολύ αποδοτικά τα πλανάκια

 Στο θέμα της ανάκτησης τώρα τα πράγματα είναι πολύ απλά. Τα Popper  μου έχουν αποδώσει όταν τα φέρνω με μέτρια συνεχόμενη ανάκτηση ούτως ώστε να σχηματίζεται ένας μόνιμος πίδακας νερού πίσω απ το τεχνητό και αραιά και που να πραγματοποιώ τινάγματα χωρίς να σταματάω καθόλου την ανάκτηση. Τα Walk The Dog τεχνητά μπορώ να πω ότι όταν τα δουλεύω στους κυνηγούς , αν είχαν χέρια θα με βάραγαν μιας και η κίνησή τους δεν θυμίζει με τίποτα την κλασική ζικ - ζακ κίνηση που μπορούν να πραγματοποιήσουν. Αντιθέτως, τα φέρνω τόσο γρήγορα στην επιφάνεια σε συνδιασμό με συνεχόμενα τινάγματα όπου  έρχονται στον αφρό σχεδόν πετώντας  αλλά πιστέψτε με αν τα ψάρια είναι εκεί το πρώτο πράγμα που θα κοιτάξουν θα είναι πως θα καταφέρουν να πιάσουν αυτό το τρομαγμένο μικρόψαρο που περνάει απο δίπλα τους, οπότε ποσώς τα ενδιαφέρει αν η ανάκτηση είναι σωστή ή οχι. 

Εκεί κολλάει και αυτό που ανέφερα πιο πάνω, ότι είναι ψάρια πολυ διεκδικητικά μιας και μέσα στον χαμό είναι σαν να κάνουν αγώνα για το πιο ψάρι θα αρπάξει το τεχνητό πρώτο, οπότε εκεί πραγματοποιώ ακόμα πιο γρήγορη ανάκτηση και σε καμιά περίπτωση δεν κάνω παύση. Όσον αφορά τα πλανάκια, μια μέτρια ανάκτηση με συνεχόμενα τινάγματα αποδίδει μια χαρά.  Βέβαια ψάρια έχουν βγεί και με Minnows ή με Sinking Pencils τεχνητά αλλά πολύ λιγότερα. Σε αυτού του είδους τα τεχνητά μου έχουν αποδώσει αυτά με slim όψη και μεγάλο μήκος όπως για παράδειγμα τα 18 ή τα 20 εκατοστά, σε φυσικούς αυτή τη φορά χρωματισμούς τα οποία θυμίζουν έντονα την όψη της ζαργάνας την οποία λατρεύουν να κυνηγούν. 

Στα Surface τεχνητά δεν λένε ποτέ όχι

Ο κυνηγός μολίς νιώσει ότι την έχει "πατήσει" απο ένα αγκίστρι  ή μια σαλαγκιά πραγματικά αφηνιάζει και ξεκινάει τα χαρακτηριστικά απανωτά του σάλτα, όπου είναι και το πιό επίφοβο σημείο να τον χάσουμε. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να  φροντίσουμε να μην χάνουμε καθόλου την επαφή με το ψάρι, να το έχουμε σε μια μόνιμη κόντρα και να του δίνουμε φρένα ελεγχόμενα.

Ένα μικρό tip το οποίο θα το γνωρίζουν όσοι έχουν ασχοληθεί με το ψάρεμα του συγκεκριμένου ψαριού, είναι ότι σε περίπτωση που πιαστεί κάποιο ψάρι, τα υπόλοιπα μέλη του κοπαδιού δεν θα το αφήσουν απο δίπλα τους παρά μόνο όταν βγεί πλέον στη στεριά. Οπότε αν το ψαρευτικό σας ταίρι  καταφέρει να πιάσει κάποιο ψάρι , μην χάσετε χρόνο να ρίξετε δίπλα του μιας και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πάρετε και εσείς.

Τα υπολοιπα μέλη του κοπαδιού ακολουθούν

Δυστυχώς όμως αυτή τη συμπεριφορά των ψαριών την γνωρίζουν και άλλοι « ψαράδες» ( ο Θεός να τους κάνει), οι οποίοι κρατάνε εσκεμένα για ώρες έναν πιασμένο κυνηγό μες το νερό και βαράνε τα υπόλοιπα μέλη του κοπαδιού που τον περιτριγυρίζουν ανεξαρτήτου μεγέθους με ψαροντούφεκα και καμάκια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κάνουν μεγάλη ζημιά μιας και σε κάθε "ψάρεμα" τους δεν είναι μόνο ότι υπερβαίνουν κατά πολύ το επιτρεπόμενο όριο ψαρίων, αλλά το τραγικό είναι ότι πολλά από τα χτυπημένα ψάρια δεν θα καταφέρουν να τα βγάλουν ποτέ με άλλα να φεύγουν σοβαρά τραυματισμένα και άλλα  ψόφια προς τον πάτο. Οπότε σε περίπτωση που σας τύχει κάτι  ανάλογο αντιδράστε.

Αυτά είναι τα συμπεράσματα μου σχετικά με το ψάρεμα του κυνηγού και μπορώ να πω ότι είναι πλέον απο τα αγαπημένα μου ψάρια στο Spinning , αφού οι επιθέσεις στον αφρό είναι κάτι το μαγικό, η αδρεναλίνη την ώρα της μάχης μπόλικη αλλά και ο συνδιασμός μιας καλής παρέας κάνουν ένα ψάρεμα άκρως διασκεδαστικό. Οπότε πάρτε τα καλάμια σας και κυνηγήστε τους ΚΥΝΗΓΟΥΣ.

 Του Γιάννη Καποδίστρια